ONZE ONGEZONDE OBSESSIE MET AANZIEN EN GELUKKIG ZIJN.
Mandy Tilleman
ONZE ongezonde OBSESSIE MET aanzien en gelukkig zijn.
#lovemylife en #genieten: gezelligheid staat voorop in de Instafeed. Lekker eten en drinken kan pas beginnen als er #selfies zijn gemaakt. Iedereen mag meegenieten van je heerlijke leven! Lekker naar de gym #fitgirl en duck-faces met #nofilter.
Uiteindelijk willen we allemaal twee dingen: gelukkig zijn en erkenning krijgen. Liefde voelen, fijne mensen om je heen, gezien worden, gezondheid en voldoening. De fundamenten van geluk. Waar de mens ooit deze zoektocht voor zichzelf voerde, draait dit inmiddels meer en meer om het plaatje ervan dat anderen zien. Onze focus is verschoven van gelukkig zijn, naar er gelukkig uitzien. En dat zijn twee verschillende dingen.
Geluk is maakbaar. Toch?
Het leven betekent ups & downs. We gaan niet met een rechte lijn van A naar B. Sinds aanzien belangrijker is geworden dan eerlijkheid, is het laten zien van “de downs” ongeoorloofd. Als het er maar perfect uitziet, daar gaat het om. Een lekker dopamine-shot na elke like op de Socials, dat is het streven. Laat dat nou juist de oorzaak zijn van heel veel pijn. Er ontbreken namelijk twee belangrijke aspecten: diepgang en oprechtheid.
De essentie van gelukkig zijn, zit ‘m in voldoening voelen. Voldoening ontstaat uit behoeftes die worden vervuld. Het vervullen van behoeftes is een resultaat van zelfkennis en acceptatie. Zelfkennis door te weten wat jou echt gelukkig maakt. Acceptatie over het feit dat sommige belangrijke aspecten in het leven niet in jouw macht liggen en dat het leven circulair is.
Jezelf kennen maakt de noodzaak voor bevestiging en aanzien overbodig. Je bent in staat om echt naar jezelf te kijken zonder de invloed van anderen. Je gedachten begrijp je, je kiest jouw reacties en je blijft openstaan om te leren. Je weet dat erkenning krijgen van anderen niet je geluk maakt.
Onze focus ligt op hoe anderen ons zien.
Eerlijk is eerlijk: ik sta regelmatig gruwelijk chagrijnig op. Onoplettende chauffeurs kunnen op gevloek rekenen als ze me op het verkeerde moment treffen. En dan zijn er de avonden dat ik moe ben, geen zin heb in mensen om me heen. Of juist het tegenovergestelde: me eenzaam voelen omdat iedereen het druk heeft om lekker wat samen te doen. Dit zijn over het algemeen niet de verhaaltjes en plaatjes waar we trots op zijn ze te delen. Maar maakt het me een minder gelukkig mens, dat ik soms rotdagen heb? Absoluut niet. Het ziet er echter wel minder hot uit, waardoor het niet een beeld is dat mijn generatie graag toegeeft.
Geluk bestaat niet zonder ongeluk. Ongelukkig is iedereen met momenten. Dit verbergen is het waar ‘t ‘m aan schort. Wanneer onze focus ligt op er gelukkig uitzien in plaats van gelukkig zijn, verkiezen we aanzien boven oprechtheid.
Ongelukkig zijn, dat is iets dat we moeten fixen.
Door deze minder sexy momenten uit ons leven te verstoppen, worden schaamte, eenzaamheid en minderwaardigheid gevoed. De lat van geluk, gebaseerd op hoe dit eruit zou moeten zien, ligt hoog. Zó hoog, dat het z’n doel volledig voorbij schiet.
Hierdoor komt de focus juist te liggen op “wat er mis is”. We geven aandacht aan pretentie en hoe deze gevoelens verborgen moeten blijven. En vooral: hoe het zo snel mogelijk opgelost moet worden. Want ongelukkig zijn, dat is iets dat we moeten fixen. Zo belanden we in de ambivalentie: de cyclus van korte highs van aanzien enerzijds, en het knagende innerlijke ongeluk anderzijds.
Onze onbegrensde mogelijkheden zijn gouden handboeien.
De continue honger naar dat aanzien. De weergaloze veelvoud aan keuzes en mogelijkheden. Dat is waar het gros van de samenleving door wordt gedreven. Voor elke stap en keuze in ons leven zijn tientallen alternatieven. Omdat er zoveel kan, moét er ook ineens heel veel.
Al dit kunnen en al het moeten, houden ons eigenlijk klein. We zijn vooral bezig met de vinkjes van de samenleving te halen (want: aanzien!). Er goed uitzien, autonoom zijn, geld verdienen, moeten reizen, veel vrienden hebben, duurzaam leven, leuke dingen doen, mee kunnen praten over celebs/nieuws/politiek/milieu. Het legt de focus op externe zaken. Aandacht voor onszelf en wat we echt willen, is ondergeschikt. Waar we onze eigenwaarde uit halen, is voorwaardelijke goedkeuring. Niets meer.
Wat ik wil zien, is imperfectie.
Wat ik wil zien? Meer echtheid. Diepgang. Oprechtheid. Alle kanten van het leven, inclusief de lelijkheid. Want ondanks dat techniek en social media onze levens domineren, blijft het de connectie met anderen dat inhoud geeft aan het leven. Kwetsbaarheid en eerlijkheid zijn de sleutel tot connectie. Vriendschap en mensen bij elkaar brengen, gebeurt wanneer er oprechte gesprekken plaatsvinden. Gesprekken die herkenning en begrip oproepen. Wat ik wil zien is imperfectie. Body-positivity. Kwetsbaarheid. Menselijkheid. Acceptatie. Zelfvertrouwen dat vanuit jezelf komt. We moeten af van onze overtuiging die we onszelf vertellen: “ik ben niet goed genoeg, tenzij…”.
Na een jaar Corona-ellende schreef ik op Instagram onderstaand gedicht. Nooit eerder kreeg ik zoveel fijne, eerlijke reacties. Mensen die zich ook zo rot en down voelden, zagen dat ze niet alleen waren. Ik zag dat ik niet alleen was. Wat ik wil zien, is meer van ons.
Mijn kwetsbaarheid kreeg steun, applaus en erkenning.
“ik mag niet klagen
ik heb een baan, een huisje,
een fijne partner,
vrienden en familie,
m’n gezondheid,
een positieve mindset
ik mag niet klagen
maar er zijn momenten
niet meer heel zeldzaam
dat mijn hart huilt wanneer ik besef
wat voor leven vol mensen
en gezelligheid
ik had
en wat daar nu van over is
ik voel me
op zulke momenten
uitgesloten, moedeloos
neerslachtig, doelloos
moe, hopeloos
eenzaam
ik mag niet klagen, maar misschien
dat we wel eerlijk mogen zijn
en allemaal mogen rouwen
over wat we hebben verloren
over wat van ons is afgenomen
wat dat voor eenieder ook is
en dat dat er allemaal mag zijn
misschien dat we daarin
een stukje verbondenheid terugvinden
een stukje (h)erkenning
connectie, met elkaar
iets dat ons nu verbindt
en ook straks
wanneer de wereld weer “normaal” is
More to explorer
Jij bent deze herfst je eigen zonnestraal zonder last van een herfstdip
Ben je moe, prikkelbaar en lusteloos? Dan heb je misschien wel last van een herfstdip. Met deze vijf tips kom jij ontspannen de herfst door en ben je je stralende zelf.
De alles-of-niets mindset eruit: het 80/20 leven erin!
“Alles-of-niets-denken” is het geloven dat fouten mislukkingen zijn. Bij deze mentaliteit is er geen balans. Demotiverend , zonde en onnodig.
Lees hier waarom!
Hoe houd je langer je vakantiegevoel vast?
Zomer betekent ontspanning, vakantie en genieten. Tijd voor jezelf, je gezelschap & bijkomen. Hoe houd je langer je vakantiegevoel vast? Met deze tips gaat dat je lukken!